خنده - بسوی عشق

[ و چون دهقانان انبار هنگام رفتن امام به شام او را دیدند ، براى وى پیاده شدند و پیشاپیش دویدند . فرمود : ] این چه کار بود که کردید ؟ [ گفتند : عادتى است که داریم و بدان امیران خود را بزرگ مى‏شماریم . فرمود : ] به خدا که امیران شما از این کار سودى نبردند ، و شما در دنیایتان خود را بدان به رنج مى‏افکنید و در آخرتتان بدبخت مى‏گردید . و چه زیانبار است رنجى که کیفر در پى آن است ، و چه سودمند است آسایشى که با آن از آتش امان است . [نهج البلاغه]


	بسوی عشق



		خنده

نویسنده: علیسان شایقی
گاه می اندیشم کاش دلم هرگز درد پنهانی نداشت گاه می اندیشم کاش زندگی زندان و زندانبانی نداشت گاه تمام خیالم کاش میشود تمام میشوم شبی گاه تمامی شب گاه می اندیشم کاش ماه هم ماه بود گاه می خندن مردم به ماه تولدم و کاش... کاش خندشان تمام نشود هرگز آرزوی من اینست تمام نشود گر چه به من می خندن کلمات کلیدی : شعر، شعر نو، شعر کلاسیک، اشعار شایقی، خنده، کاش، گاه می اندیشم


	نظرات شما ()
			یکشنبه 90 مرداد 30 ساعت 11:16 صبح



		لیست کل یادداشت های این وبلاگ

شعر دراکولا بچه شرور شوهرت جنازه کودکانه باران تو گوه می خوری ناگهان با تمام وجود غمگینم [عناوین آرشیوشده]

	پارسی بلاگ