آرزو بدل خواهد ماند

تمام سرنوشت

آروزی اینکه من را جدا کند از غم ها

به گور فراموشی خواهد برد

زندگی بی غم معنا نخواهد داشت

غم زندگی من است

ای سرنوشت تو را چه میشود؟

منو غمم رفیق همیم

گاه می اندیشم کاش دلم هرگز درد پنهانی نداشت

گاه می اندیشم کاش زندگی زندان و زندانبانی نداشت

گاه تمام خیالم کاش میشود

تمام میشوم شبی گاه تمامی شب

گاه می اندیشم کاش ماه هم ماه بود

گاه می خندن مردم به ماه تولدم و کاش...

کاش خندشان تمام نشود هرگز آرزوی من اینست

تمام نشود گر چه به من می خندن

دیشب دلم از تنهای خود باز گرفت

مثل هر شب که دلم میگیرد

روی تنهاترین برگ دلم خطی هست

گاهی این خط چنین می شکند

با تلنگری از وزش باد روی شعمدانی کنار حوض

من دلم از دوری قاصدک می سوزد

که خبر از نوازش باد ندارد