گاه می اندیشم - بسوی عشق



		خنده

نویسنده: علیسان شایقی
گاه می اندیشم کاش دلم هرگز درد پنهانی نداشت گاه می اندیشم کاش زندگی زندان و زندانبانی نداشت گاه تمام خیالم کاش میشود تمام میشوم شبی گاه تمامی شب گاه می اندیشم کاش ماه هم ماه بود گاه می خندن مردم به ماه تولدم و کاش... کاش خندشان تمام نشود هرگز آرزوی من اینست تمام نشود گر چه به من می خندن کلمات کلیدی : شعر، شعر نو، شعر کلاسیک، اشعار شایقی، خنده، کاش، گاه می اندیشم


	نظرات شما ()
			یکشنبه 90 مرداد 30 ساعت 11:16 صبح



		لیست کل یادداشت های این وبلاگ

شعر دراکولا بچه شرور شوهرت جنازه کودکانه باران تو گوه می خوری ناگهان با تمام وجود غمگینم [عناوین آرشیوشده]

	پارسی بلاگ

هیچ مال از خرد سودمندتر نیست ، و هیچ تنهایى ترسناکتر از خود پسندیدن ، و هیچ خرد چون تدبیر اندیشیدن ، و هیچ بزرگوارى چون پرهیزگارى ، و هیچ همنشین چون خوى نیکو ، و هیچ میراث چون فرهیخته شدن ، و هیچ راهبر چون با عنایت خدا همراه بودن ، و هیچ سوداگرى چون کردار نیک ورزیدن ، و هیچ سود چون ثواب اندوختن ، و هیچ پارسایى چون باز ایستادن هنگام ندانستن احکام ، و هیچ زهد چون نخواستن حرام ، و هیچ دانش چون به تفکر پرداختن ، و هیچ عبادت چون واجبها را ادا ساختن ، و هیچ ایمان چون آزرم و شکیبایى و هیچ حسب چون فروتنى ، و هیچ شرف چون دانایى ، و هیچ عزت چون بردبار بودن ، و هیچ پشتیبان استوارتر از رأى زدن . [نهج البلاغه]


	بسوی عشق