روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست
سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر
وه از این آتش روشن که بجان من وتوست
118447: کل بازدید
1 :بازدید امروز
10 :بازدید دیروز
RSS
Atom
